Ondokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesinin Topluma Dayalı Tıp Eğitimi Uygulamalarına İlişkin Öğrenci Görüşleri
Özet
Bu çalışma Ondokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi (OMÜTF)’nde yürütülmekte olan Topluma Dayalı Tıp Eğitimi (TDTE) uygulamaları hakkında öğrenci görüşlerini almayı amaçlamaktadır. Tanımlayıcı bu çalışma için evren 1789 örneklem 289 olarak hesaplanmıştır. Literatür eşliğinde araştırmacılar tarafından anket soruları geliştirilmiştir. Ankette öğrencilerin TDTE uygulamaları ile ilgili bilgi düzeyleri, hangi çalışmalar içerisinde yer aldıkları ve uygulamalar hakkındaki yeterlilik algıları sorulmuştur. Veriler Google-Forms aracılığı ile 10.02.2021-01.03.2021 tarihler arasında toplanmış, SPSS-26’da işlenmiştir. Veri analizi için betimsel istatistik yöntemleri (frekans, yüzde hesabı) ve ki–kare testi kullanılmıştır. Araştırmaya iki-altıncı sınıfa devam etmekte olan 325 tıp fakültesi öğrencisi katılmış olup, yaş ortalamaları 21,98±1,77 (min-max:18-29)’dir. Öğrencilerin 212 (%65,2)’si kadındır. Çalışmaya katılan 132 öğrenci (%74,4) TDTE kavramını hiç duymamışken, 110’nu (%33,8) duymuş ancak anlamını bilmediğini belirtmiştir. Fakültemizin topluma dayalı tıp eğitimi açısından yeterliliğini öğrencilerin %14,2’si yeterli bulmuştur. TDTE uygulamaları sıklıkla altıncı sınıf ve seçmeli programlarda; Aile Sağlığı Merkezlerinde, huzurevleri ve yaşlı bakım evlerinde, eğitim amaçlı ve gözlemsel olarak yürütülmektedir. Öğrencilerin %53,5’i programdaki yoğunluğu TDTE uygulamaları için en önemli engel olarak görmektedirler. Hastaların öğrencilere önyargılı olması ve öğrenci isteksizliği en sık ifade edilen diğer engel başlıkları olmuştur. Öğrenciler genel olarak TDTE kavramı ve fakültemizin uygulamaları ile ilgili fikir sahibi değildirler. Anlamını bilen ve TDTE uygulamaları hakkında fikir sahibi olan öğrenciler ise bunu yetersiz bulmaktadırlar. TDTE kavramının bilinirliğinin artırılmasına ve müfredatın her aşamasında yer verilmesine, program yoğunluğunun TDTE uygulamalarına yer açılacak şekilde sadeleştirilmesine ve öğrenci sayılarının azaltılarak küçük gruplar halinde uygulamalar yapılmasına ihtiyaç olduğu sonucuna varılmıştır.
